Ακούω συχνά να με ρωτάνε για τον χορό! Συνήθως τι μου αρέσει τόσο, και συγκεκριμένα στο μπαλέτο. Αρκετοί υποστηρίζουν ότι είναι από τις πιο βαρετές ενασχολήσεις για έναν άνθρωπο και πως δεν έχει καμία εξέλιξη εκτός από την επαγγελματική πορεία όπου και εκεί τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Θεώρησα λοιπόν σωστό να πω κάποια πράγματα για τον χορό και το μπαλέτο, ώστε να καταλάβουν οι άνθρωποι που ή το έχουν παρεξηγήσει ή δεν γνωρίζουν για αυτό την μαγεία αυτού του χορού.
Αρχικά πρέπει να τονιστεί ότι είναι χόμπι παρεξηγημένο για τους άντρες! Άντρες χορευτές έχω δει πολλούς, χωρίς να είναι ομοφυλόφιλοι όπως υποστηρίζει ο κόσμος και έχω δει ακόμα πιο πολλούς που είναι καλύτεροι και από τις γυναίκες που κάνουν χρόνια. Ούτως ή άλλως είναι σημαντικοί σε αυτόν τον χορό. Στη συνέχεια,θα ήθελα να εκφράσω την άποψη πως μπαλέτο δεν μπορεί να κάνει ο καθένας. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται. Απαιτεί ώρες προσήλωσης και εξάσκησης και εμπειρία. Δεν είναι τυχαίο που οι μεγαλύτερες μπαλαρίνες στον κόσμο εξασκούνται από νηπιακή ηλικία. Άλλο ένα χαρακτηριστικό είναι το σώμα. Η μπαλαρίνα θα πρέπει να έχει γερά και λεπτά πόδια, ψηλά συνήθως. Το ύψος έχει σημασία κυρίως στις παραστάσεις ώστε να μην απέχουν πολύ από τους άντρες αλλά με τις point και μια κοντή χορεύτρια είναι εντάξει. Ένα ζήτημα που απασχολεί αρκετά ωστόσο είναι το βάρος. Και ναι, μια χορεύτρια πρέπει να είναι λεπτή. Ακούγεται η γνώμη ότι οι χορεύτριες του μπαλέτου δεν πρέπει να έχουν καμπύλες και τόσο θηλυκό σώμα. Το σωστό είναι να έχουν ένα σωστά δομημένο σώμα και σωστή στάση σώματος. Όχι καμπούρα και όχι λόρδωση! Δεν είναι όμως μόνο το σώμα αλλά και ο χαρακτήρας. Μια μπαλαρίνα πρέπει να είναι συγκρατημένη να μην θυμώνει εύκολα και να ξέρει να ελίσσεται στις απόψεις των άλλων καθώς τα αρνητικά σχόλια που θα ακούει από τον καθηγητή της θα είναι περισσότερα από τα θετικά. Σκοπός αυτού, ή μη κολακεία της και η καλύτερη απόδοση της.
Από την άλλη πλευρά με ρωτάνε τι μου αρέσει στο μπαλέτο. Είναι τέχνη. Είναι πάθος. Δεν είναι ένας απλός χορός. Σου μαθαίνει να συγκεντρώνεσαι, να αυτοσυγκρατείς και να θέτεις όρια στον εαυτό σου. Μαθαίνει ακόμα τον σεβασμό και μεταφέρει την ιδέα πως μπορείς να καταφέρεις ότι θέλεις με λίγη δουλειά. Το κακό σε αυτό είναι πως είναι απαιτητικό και δεν είναι για κάποιον που θα βαρεθεί εύκολα αφού οι ασκήσεις είναι ίδιες ώστε να έχει τέλεια απόδοση η κάθε μπαλαρίνα και απαιτεί εξάσκηση ακόμα και στο σπίτι μερικές φορές. Στον επαγγελματικό τομέα ωστόσο τα πράγματα δυσκολεύουν και ο ανταγωνισμός κυριαρχεί αφού ο σκοπός είναι ο Α' ρόλος και η καλύτερη δουλειά. Όνειρο κάθε μπαλαρίνας? New York Ballet Academy ή η ακαδημία της Γαλλίας! Πολλές οι καλές, λίγες οι επιλεγμένες! Είναι λοιπόν κάτι που με εκφράζει. Κάθε φορά που ανεβαίνω στις pointe νιώθω έτοιμη να πετάξω και ότι μπορώ να χορεύω ώρες. Ο πόνος τις πρώτες φορές δεν περιγράφεται καθώς και τα δάχτυλα των ποδιών. Αλλά αυτό ξεχνιέται όταν βλέπεις τι μπορείς να καταφέρεις ειδικά όταν έχεις βελτιωθεί σε κάτι και αναγνωρίζεται!
Το μπαλέτο λοιπόν είναι μια τέχνη δύσκολη και απαιτητική αλλά πάνω από όλα υπέροχη και εκπαιδευτική. Είναι άξιο να το χαρακτηρίσω και ως ανάγκη καθώς χωρίς χορό δεν αντέχω και πολύ, και πιστεύω κάθε χορεύτρια που έχει συνηθίσει αυτήν την νοοτροπία από μικρή!
