Οι έφηβοι στη σύγχρονη κοινωνία !

«Εγώ στην ηλικία σου …», είναι πλεον μια από τις συνηθισμένες φράσεις των γονέων μαζί με άλλες πολλές. Όπως λοιπόν παρατηρούμε και βασιζόμενοι σε στατιστικά στοιχεία η περίοδος της εφηβείας ενός τωρινού εφηήβου είναι τελείως διαφορετική από την περίοδο εφηβείας των παλαιότερων γεναιών. Πολλοί λένε πως αυτό οφείλεται στηντεχνολογία και την επιστήμη που έχει διυσδήσει τόσο στην ζωή μας. Θα μπορούσε να θεωρήθει μια α΄ποψη λοιπόν.
Αν τα πάρουμε όλα από την αρχή θα δούμε ότι σε κάθε καινούργια γεννοία αλλάζουν κάποια βασικά πράγματα. Στις γεννοιές του 40 και του 50 οι έφηβοι αραβωνιάζονταν, αργότερα στο 70 και το 80 ήταν η επόχη του έρωτα και της "ανεμελειας" [ βαση της τοτε εποχης], τώρα το '10 κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει την εποχή που οι έφηβοι γνωρίζονται μέσω του facebook και του twitter.
όλο αυτο οδηγεί στο αποτέλεσμα ότι δεν φταίνε οι σημερινοι εφηβοι τελείως αλλά και οι εποχές. Είναι απαραίτητο να υπάρχει μια στοιχειώδης ανάπτυξη και αλλάγη. Εαν ήταν όλα στασιμα ο κόσμος θα ηταν ίδιος και βαρετός. Θέλοντας ή μη, λοιπόν, γεννιόμαστε σε ένα τόπο και μεγαλώνουμε ενταγμένοι στο κοινωνικό πλαίσιο του τόπου αυτού. Οι αρχές, οι νόρμες, οι προσδοκίες, ο τρόπος ζωής μιας κοινωνίας επηρεάζουν κάθε άτομο που μεγαλώνει σε αυτήν. Ούτως η άλλως το χάσμα ανάμεσα σε γονείς και παιδιά έχει και την γοητεία του!

 

Αρχκά, όλοι μου λένε πως δεν χρειάζεται να ανησυχώ για το μέλλον μου αφού θεωρητικά είμαι ακόμα μικρή. Όμως αυτό είναι αδύνατον. Πως να μην ανυσηχώ όταν παρακολουθώ ειδήσεις και βλέπω τους υπουργούς να λένε ότι μας περιμένουν δύσκολα χρόνια; Πώς να ζήσω ξέχνοιαστα όταν όλοι λένε πως η χώρα μπορεί να χρεοκοπήσει και βλέπω την οικογένεια μου να ζορείτε μέρα με τν μέρα ; Άραγε για ένα μικρό παιδί που τώρα αρχίζει να εξερευνέι τον κόσμο αυτό θα φαίνεται λογικό; Σήμερα, μία στις δύο οικογένειες είτε είναι με τον ένα γονέα άνεργο, είτε μονογονεικές (τα πραγματα είναι πιο δύσκολα σε αυτήν την περιπτώση ιδιαίτερα για μια μητέρα), είτε έχουν πολύ χαμηλό εισόδημα. Ανεπισήμως βέβαια, τα πράγματα είναι χειρότερα και αναμένεται να γίνουν ακόμη πιο χειρότερα καθώς το 29,2% των νέων μεταξύ 15-24 ετών στην Ελλάδα εργάζεται σε θέση επισφαλούς εργασίας ή με συμβόλαιο προσωρινής απασχόλησης. Δεν έχει κανείς παρά να δει τι γίνεται με τους πτυχιούχους ακόμη και με αυτούς που θεωρούνται «ισχυρές ομάδες». Έτσι δεν πρέπει να προκαλεί ερωτηματικά το παράδοξο που θέλει τον Έλληνα μεταξύ 25-34 ετών να αργεί να εγκαταλείψει την οικογενειακή στέγη, καθώς τα αγόρια φεύγουν κατά μέσο όρο στην ηλικία των 30 ετών, ενώ τα κορίτσια στην ηλικία των 27,9 ετών. Καταλήγουμε λοιπόν ότι το πτυχίο δεν φέρνει μετοκάματο και πως σε γενικές γραμμές κατακτάς μια εργασία είτε με κάποιο μέσο, είτε μετά από αρκετό καιρό. Άραγε είναι τυχέο που από όλους τους κλάδους οι άνεργοι κατα προσέγγιση ξεπερνάνε τους 73.000 ? Ιδιαίτερα στον τομέα της φιλολογίας και των ιστορικών. Ακόμα, άπειροι δημοσιαγράφοι δουλεύουν ολημερώς χωρίς κανένα εισόδημα, ή με το ελάχιστο δυνατό με την δικαιολογία ότι βρίσκονται σε δοκιμή. Βέβαια, όλοι αυτοί δεν αντιμετωπίζονται ως άνεργοι. Φυσικά το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να εξυπηρετίσει όλους αυτούς. Και όμως οι σημερινοί νέοι, από γυμνάσια και λύκεια αναθεωρούν και ετοιμάζονται για σπουδές σε εξωτερικά ; Όταν ρωτήθηκαν γιατί η απάντηση ήταν : " Απλά δεν θέλω να ζήσω σε μια χώρα που θα βρω δουλειά στα 35 μου και στα 45 θα με διώξουν γιαν να πάρουν έναν νεοτερο ενώ θα έχω περάσει πάνω απο 10 χρόνια ψάχνοντας δουλειά. Θα πρέπει να κάνω και οικογένεια. Κάτι που δεν βλπεώ να αντέχω εδώ άμα το εισόδημα μου είναι 800 ευρώ το μήνα. ". Σε τι λοιπόν θα οδηγήσει αυτό; Ίσως μια νέου είδους μετανάστευση; Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί. Γιατί είναι η ΕΛΛΑΔΑ. Η χώρα που το τώρα σημαίνει αύριο. 

Κάτι απο κριτική....

The social Network : Μια ωραιά απλή ταινία. Φυσικά το θέμα της είναι η δημιουργία του ιστότοπου facebook.Η δομή της μπορεί να μπερδέψει αφού οι ήρωες βρισκόντε στο τώρα και θυμούντε το παρελθόν. Εγκυβωτισμός με μια παράξενη συνοχή. Ηθικό δίδαγμα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αφού στην ουσία ο ήρωας για να καταφέρει αυτό που θέλει μένει χωρίς φίλους με 2 μυνήσεις για υποκλοπή πνευματκών δικαιωμάτων και κατηγορία από τον φίλο του και συνέτερό του ότι τον έβγαλε από την εταιρεία. Ο σκηνοθέτης λοιπόν μας παρουσιάζει από την φοιτική του ζωή τον Mark Zuckerberg, έναν πανέξυπνο προγραμματιστή που ξεκινάει φτιάχνοντας ένα ενδοφοιτιτικό δίκτυο. Προκαλεί όμως αρκετά ώστε να είναι χωρίς φίλους, εκτός από τους 3 συγκατοίκους του. Γνωρίζει λοιπόν τρεια άτομα από διαφορετική εστιά, που έχουν την ιδέα να φτιάξουν το TheFacebook, ένα δίκτυο που ο καθένας θα μπορούσε να γνωρίζει άλλους ανθρώπους και να διαλέγει αυτός αν θα είναι φίλος μαζί τους ή όχι. Αφού το μελετάει και το δημιουργεί χωρίς να τους πει τίποτα, εξοργίζονται και του κάνουν μύνηση. Συμπτωματικά ο νεαρός, συνεχίζει να προκαλεί αφού μειώνει σχεδον στο 0% το ποσοστό του φίλου του και συνέτερου του από την πλέον διάσημη εταιρεία τους. Έτσι, βρίσκεται τώρα μπερδεμένος με ολοήμερες ανακρίσεις από δικηγόρους και δικαστές. Όπως λεεί και η φωτογραφία στον τίτλο της ταινίας, είναι αδύνατον να κάνεις εκκατομύρια φίλους χωρίς μερικούς εχθρούς. Πραγματικά λοιπόν, αν και ο σκηθονέτης εχει επιλέξει τον πιο απλό τρόπο να παρουσιάσει την ταινία του βγαίνει ένα εξαίσιο αποτέλεσμα που είναι αρκετά ελκυστικό κόμα και για αυτους που δεν έχουν καμία σχέση με τεχνολογία, ούτε μια σελίδα στο facebook.  Άλλωστε, ακόμα και οι ηθοποιοί καταφέρνουν να προσεγγίσουν άριστα την πραγματικότητα. Η ταινία, μας θυμίζει με τον πιο δεικτικό τρόπο ότι αυτό το παγκοσμιοποιημένο πανηγύρι φιλίας, πόζας και βαυκαλισμού κρύβει στις ρίζες του μία τυπική ιστορία ίντριγκας, μοναξιάς και πόνου και πως κανείς δεν μπορεί να είναι πετυχημένος σε όλα..ακόμα και αυτός που έχει τα περισσότερα υλικά αγαθά...

Νοήματα ξανά...αναζητούν απαντήσεις.....

" Νοήματα κρυμένα 
κρύβουν βαθιά συναισθήματα
σαν αλγόριθμο παλιό 
που μπερδεύει τα αισθήματα.
Αγάπες που πληγώσαν
μα ποτε δεν επανορθώσαν.
Τώρα διασχίσουν δρόμους γνωστούς
ψάχνοντας παλιούς κρυμένους δυσαύρους. 
Και όταν βρουν αυτό που ζητούν
επιστρέφουν πισώ και ξανασυναρμολογούν.
Κομμάτια όμως λύπουν αρκετά
γιατί η καρδιά είναι μια
και μόνο μια φορά αγαπά. "

Νοήματα βαθιά που ίσως...

Δημιουργία...μια λέξη που εκφράζει πολλούς. Προασπίζει όνειρα, φιλοδοξίες και χιλιάδες σκέψεις. Όλοι ξεκινάμε από κάπου για να καταλήξουμε εδώ που είμαστε. Άλλοι τα καταφέρνουν νωρίς, άλλοι αργά, κάποιοι καλά και κάποιοι χειρότερα. Όμως, κανείς δεν μένει έτσι . Είτε έχει δημιουργηκότητα είτε όχι κάτι θα καταφέρει. Το σήμερα, προυποθέτει τη σκληρότητα που πρέπει να έχει ο καθένας για να ανταπεξέλθει στην κοινωνία. Τα όνειρα βρίσκονται σε περιορισμό. Η οικονομική κρίση περιορίζει όλες αυτές τις ηλικίες που φοιτούν τώρα σε γυμνάσια και λύκεια. Τι θα κάνουν αυτά τα παιδιά όταν φτάσουν 18 και θα πρέπει να βρυν μια δουλειά; Ήδη το εκπαιδευτικό σύστημα τους επιβαρύνει με ναθήματα και διαδικασίες που άλλοτε όχι απλά δεν διδάσκονταν αλλά θεωρούνταν περιττή για τις συγκεκριμένες ηλικίες. Τώρα, δεν θα πω άλλα. Το με οδηγήσε όμως να φτιάξω το blog αυτο...μπορεί να είναι πολύ περιέργο. Φιλοδοξίες και υποσχέσεις του παρελθόντος. Που ίσως βοηθήσουν στο μέλλον. Μπερδεμα ίσως ο τρόπος που εκφράστηκα σήμερα.

" Νοήματα κρυμένα κρύβουν βαθιά συναισθήματα
 σαν αλγόριθμο παλιό που μπερδεύει τα αισθήματα. "